دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید!

چهره‌ی احمدی نژاد و جمهوری اسلامی در جهان آنچنان زشت که حتی احزاب سیاسی اپوزیسیون در زیمبابوه را نسبت به این سفر نیز به واکنش واداشته است؛ با بررسی دو سیستم جمهوری اسلامی و زیمبابوه وجه اشتراک عجیبی بین این دو مشاهده میگردد:

1-موگابه رئیس جهوری زیمبابوه، درست مانند احمدی نژاد با تغلبی آشکار در انتخابات، به ریاست جهموری این کشور نائل شد.

2- حزب حاکم طرفدار موگابه به رهبری او نزدیک به 30 سال است که حاکم بر این کشور می‌باشد( تقریباهم‌سن جمهوری اسلامی)

3- احمدی نژاد و موگابه رهبر کشورهائی هستند که از بالاترین نرخ تورم جهان برخوردار است.

4- رابرت موگابه درست مانند احمدی نژاد خود را مغز کل می‌داند، به هیچکدام از تئوریهای اقتصادی اعتقادی ندارد و سعی دارد نرخ تورم و سود بانک‌ها را بخشنامه‌ای کم نماید.

همچنین باید به تعریف و تمجید دو طرف از سیستم‌های سیاسی یکدیگر نیز اشاره کرد.

منتها در این بین یک تفاوت وجود دارد آن این است که؛ علیرغم اینکه زیمبابوه یکی از فقیرترین و کم نفوذترین کشورهای جهان است، بلاخره موفق شده یکی از کرسی‌های اعضای غیر دائم سازمان ملل را در اختیار بگیرد؛ کاری که هنوز جمهوری اسلامی هنوز موفق به انجام آن نشده است؛ احمدی‌نژاد با راه‌اندازی کارخانه‌ی تراکتورسازی و بذل و بخششهای دیگری که از جیب مردم ایران خواهد داشت، سعی دارد که نظر موگابه را به سمت جهموری اسلامی سوق دهد، شاید بتواند رأی منفی این کشور را نسبت به قطعنامه‌ی تحریمی علیه سیاست‌های اتمی جمهوری اسلامی را بدست آورد.

البته جمهوری اسلامی، ظاهرا یادش رفته است که موگابه کیست؛ او کسی است که در یکی از اجلاس سران غیر متعهد و زمانی که رابطه‌اش با دنیا خوب بود، صدای سخنرانی خامنه‌ای، رئیس جمهور وقت ایران، را قطع نمود و در ضیافت شامی که به افتخار آنها گرفت، جلو ولی امر کنونی مسلمین جهان مشروبات الکلی گذاشت.