قانون دیه، ملغمه‌ای از خرافه و تحجر.

اسلام چهار ماه از سال قمری را ماههای حرام می‌داند، این بدان معناست که ماههای دیگر را ماههای حلال یا لااقل مباح می‌داند، بگذریم از اینکه در قرآن ادعا شده الله زمانیکه آسمانها و زمین را آفرید، این چهار ماه را حرام اعلام نمود و کاری به منبع این خرافه را نداریم؛ اما ایرانی باید خون بگرید از اینکه این خرافه در قوانین جنائی و کیفری کشورش وارد شود!
 چه فرقی است بین ماه قمری غیر حرام رمضان با ماه حرام مثلا ذی‌الحجه؟ درد است کسانی در مجلس ما قانون گذار باشند که این جفنگیات اسلامی را به خورد مردم دهند و در صورتی که قتلی غیر عمد مانند تصادف در یکی از این چهار حرام اسلامی که به یقین برگرفته از فرهنگ اعراب منطقه‌ی حجاز است صورت گیرد، دیه‌ی پرداختی به خانواده‌ی مقتول از 90 ملیون به 120 ملیون تغییر پیدا کند؟ خانواده‌هائی را می‌شناسم که به خاطر همین قانون مسخره، نان‌آورشان همچنان در زندان است.
جالبتر اینکه بین خود فقهای اسلام و مراجع این دین هم در اینکه به طور دقیق کدامین ماه حرام است اختلاف نظر وجود دارد، برخی رجب را حرام و برخی دیگر صفر را.
کاری به این امر نداریم که چه ماهی حرام است و کدامیک از این ماه‌ها، ماههای حرام نیستند؛ اما آیا این اقدام ملاهای عمامه‌ای و غیر عمامه‌ای در مجلس قانون گذاری کشور، توهینی به شعور ایران و ایرانی نیست که قوانین مربوط به عربی که به قول خودشان در جاهلیت به سر می‌برد را همچنان ملاک تعیین ارزش خون هم‌میهنانم قرار دهند؟
آیا باید همچنان دین خرافه‌ای در قانون‌گذاری کشورم دخیل باشد؟ دینی که دستور می‌دهد پس از پایان این ماههای به کشتن مخالف بپردازید.
من از زنان هم‌میهنم، دختران هم‌میهنم و خلاصه خواهران هم‌میهن مسلمانم متعجبم که چرا به دینی احترام می‌گذارید که کوچکترین احترامی را به شما نمی‌گذارد، آیا می‌دانید که طبق ماده‌ی 435 قانون مجازات اسلامی که از سوی همین ملاها وضع شده است، دیه‌ی کشتن شما از دیه‌ی بیضه‌ی سمت چپ مردان مسلمان هم کمتر است؟
آیا باز هم به این دینی که سرتاسر آن بوی وحشیگری می‌دهد و خرافه، احترام می‌گذارید و خود را پایبند دستورات محمد ابن عبدالله می‌دانید؟