تا زمانیکه بوم‌سَوز را ابوموسی یا بوموسی بنامیم ادعای اعراب همچنان باقی خواهد ماند.

   بررسی تمامی اسناد تاریخی حاکی از این است که نام ابوموسی اخیرا به جزیره‌ی که در جنوب ایران قرار دارد از سوی اعراب به جای بوم سَوز اطلاق گردیده است، قدمت این نام (ابوموسی) کمی بیش از 100 می‌باشد؛ در گویش منطقه‌ی هرمزگان "سَوز" به معنای سبزاست و هنوز هم چنین کاربردی دارد، البته به نظر در گویش این منطقه اگر حرف "ب" به صورت ساکن در وسط و یا آخر کلمه بیاید به صورت "اَو" خواند می شود مانند آب (اَو)، تب (تَو) و یا میناب (میناو) و ...، البته در برخی دیگر از اسناد تاریخی ذاین جزیره با نام بوم اَو (BoumOuw) شناخته شده است، اَو به معنی همان آب است.
     بوم(1) نیز به معنای جایگاه است، بنابراین بوم‌سوز به مکان سبز اطلاق می‌گردد، البته این موضوع در ویکی‌پدیای انگلیسی نیز اشاره شده است( Boum-Souw) که نیاز به ویرایش بیشتری دارد.
    تنب نیز در گویش محلی جنوب ایران به معنای تپه است، هنوز هم برخی از دریانوردان قدیمی این منطقه به تنب بزرگ "تنب گپ" می‌گویند و به تنب کوچک تنبو.  گپ در گویش محلی آن منطقه به معنی بزرگ است، همچنین "واو" اگر در آخر اسم بیاید حالت تصغیر به خود می‌گیرد؛ بنابراین "تنبو" به معنی همان تنب کوچک می‌باشد.
   جالب اینکه ظاهرا مقامات مسئول در ایران قصد دارند به جای واژه‌ی ابوموسی از "بوموسی" استفاده کنند که هیچ تغییری در این موضوع ایجاد نخواهد کرد و اگر ایشان اراه‌ی راسخی دارند باید از نام تاریخی بوم سَوز استفاده نمایند.
=====================
(1) به لنج‌های بزرگ نیز بوم گفته می‌شود.