جنایت را با جنایت پاسخ دادن خطاست!

متهم جنایت سعاد‌ت آباد در ملا عام اعدام گردید، هر قاتل جنایتکار است، ولی آیا اعدام در ملأ عام جنایت نیست؟ شاید اجرای قانون آن هم بدین صورت، در ظاهر کارپسندیده‌ای برای عبرت دیگران به نظر بیاید؛ اما در پشت آن حقیقتی تلخ قرار دارد، حقیقتی که معتقد است در قصاص حیات نهفته است (1)! ولی از خود نپرسیده‌ایم که چرا علی‌رغم این همه اعدامهائی که در کشور ما صورت می‌گیرد، کوچکترین نشانه‌ای از کاهش جرم و جنایت نیست؟ آیا وقت آن نرسیده است که حاکمیت رفتار خویش  در برخورد عقیدتی با مسائل جاری کشور تجدید نظر کرده، آن را با کمک کارشناسان جامعه‌شناسی اصلاح نموده و علمی سازد؟ آن چیزی که در اجرای اعدام آن هم بدین شیوه نهفته است، نشان دادن حس خشونت و القای این مسئله به توده‌هاست که بهترین راه مبارزه با جنایت، انتقام مشابه است؛ انتقامی که باید در معرض دید همگان باشد. ممکن است بسیاری از ما از این اعدام استقبال نمائیم، استقبالی عاطفی، ولی آیا با خود اندیشیده‌ایم که هزینه‌ی ایجاد دغدغه‌ی فکری که ممکن است سالها با تماشا کننده‌ی اعدام همراه باشد، چه اندازه است؟ آیا ایجاد حس قوی انتقام و سلب آرامش روانی از تماشا کنندگان اعدامها، سبب بروز جنایت‌های بعدی نخواهد شد؟ می‌خواهید چه کسی با تماشای این اعدام، عبرت بگیرد؟ آیا از دید مجریان قانون، در کشور ما تمام مردم انسانهائی هستند که دارای پتانسیل قوی تبدیل شدن به جانی می‌باشند؟

هر اعدامی دارای خانواده و بستگانی است، بستگانی که برای خویش شخصیتی قائل هستند، آیا اجرای حکم آن هم بدین صورت تحقیر آنان نیست؟ آیا این تحقیر، سبب ایجاد حس انتقام فردی که خود را خُرد شده می‌بیند، نمی‌گردد؟ 

==============================

(1) وَلَكُمْ فِي الْقِصَاصِ حَيَاةٌ يَاْ أُولِيْ الأَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (بقره/178) و اى خردمندان برای شما در (اجرای) قصاص زندگانى است باشد كه به تقوا گراييد.